எனக்கேது நேரம்

எங்கள் கதாநாயகனுக்கு
இது இரண்டாவது கல்யாணம்

ஏழெட்டு போஸ்டர்கள்
என்வீட்டுக்கு எதிரில்
இரவெல்லாம் கண்விழித்து
ஒட்டிவைத்தேன் சுவரில்

என்வீட்டு தங்கச்சி
விலையாகாமல் இருந்தால்
எனக்கென்ன வந்தது

திரையிலே கொடிகட்டிப்
பறக்கின்ற நாயகன்
இரவிலே கனவிலே
ஏக்கத்தைத் தந்தவள்
இருவரும் இணைகின்ற
மணவிழா நாளில்

ஏழெட்டுப் போஸ்டர்கள்
என்வீட்டுக்கு எதிரில்
இரவெல்லாம் கண்விழித்து
ஒட்டிவைத்தேன் சுவரில்

ஜன்னல் கம்பிகளில்
கன்னத்தைத் தேய்க்கிறாள்
கண்ணீர் அமிலத்தால்
கம்பிகளைக் கரைக்கிறாள்

அண்ணா எனக்கு
எப்போது கல்யாணம்
கண்ணாலே கேட்கிறாள்
நான் என்ன செய்வது ?

ரசிகர் மன்றத்தில்
பொறுப்புக்கள் அதிகம்
இவளுக்கு வரன்தேட
எனக்கேது நேரம்?

பழசு

புதுமையை நேசிக்கும்
என் வீட்டுப் பிள்ளைகள்
இளமைக் காலத்தில்
நான் கட்டிய வீட்டை
இடித்துத் தள்ளினார்கள்

இதைக் கட்டிய காலத்தில்
எத்தனை ஆனந்தம்

வாடகை வீட்டில்
நாயடி பட்டவன்
வாழ்க்கைக்கு விடுதலை
வழங்கிய வீடு

கார்த்திகை மாதத்தில்
கரம்பற்றி வந்தவள்
வலது காலை
முதலில் வைத்து
வந்த இடம் இதுதான்

இடிக்கச் சொல்லும்
பிள்ளைகள் எல்லாம்
இங்குதான்
பிறந்தார்கள்

சீமந்தப் புத்திரன் முதல்
கணிஷ்டக் குமாரன்வரை
தூங்குவதற்குத் தூளிகட்ட
இந்த இடம்தான்
இடம் தந்து மகிழ்ந்தது

தொட்டி முற்றத்தைச்
சுற்றிஓடும் பிள்ளைகளைத்
துரத்தி விளையாடுவேன்
நான்

முற்றத்து வெயிலில்
வற்றல் இடுவாள்
மனைவி

காக்கைகளிடம் இருந்து
அதனைக்
காத்துத் தரும்
முற்றம்

இடிக்கக் கூடாது என்று
எடுத்துச் சொல்வதற்கு
எவ்வளவு முயன்றும்
என்னால் முடியவில்லை

விழுதுகள் வேரூன்றி
விட்ட பின்பு
ஆணிவேருக்கு
அதிகாரம் ஏது?

பார்த்துப் பார்த்து
கட்டிய வீடு
பழசாகிப்
போய்விட்டதாம்

அடுக்கு மாடி ஒன்று
அழகாய் எழும்புமென்று
ஆறுதல் கூறினார்கள்

ஆனாலும்
பயத்தை நெஞ்சிலே
பதுக்கி வைத்துக் கொண்டு
நானும்
பழசாகிக் கொண்டிருக்கிறேன்!

அவள் சுமப்பது சிலுவை

ஆராதிக்க முடியாத அழகுடைய பெண்ணொருத்தி - மலத்தை
அள்ளிச் செல்ல வருகிறாள்

தோளிலே வாளியை சுமந்து கொண்டு - எங்கள்
தோட்டத்து வழியாக வருகிறாள்
வாயிலே புகையிலை குதப்பிக் கொண்டு - மலத்தின்
வாடையை மறக்கவே முயல்கிறாள்

வாளியில் சுமக்கின்ற நரகல் எல்லாம் - தன்
வாழ்க்கையின் பிரதிபலிப்பு என்கிறாள் - மகன்
வாய்க்கரிசி போடும்வரை வாளியை சுமப்பதே - தான்
வாங்கி வந்த வரமென்று சொல்கிறாள்

நரம்பு அறுந்த வீணையில் நாதத்தைத் தேடுகிற
நம்பிக்கை இவளுக்குத் தந்தவர் யார்? - ஒரு
சுரத்தோடும் சேராத ராகத்தில் சுகம்தேடும்
சோகத்தை இவளுக்குச் சொன்னவர் யார்?

வயிற்றுச் சூளைக்குள் வளர்ந்துவரும் உயிருக்கு
வாழ்வைத் தேடித்தர வாளியை சுமந்தாளா - அல்லதுஒரு
கயிற்றைக் கட்டிவிட்ட கணவனின் சுமைகுறைய
கனவுகளை விட்டொழித்து கையிலிதை எடுத்தாளா?

தாய்கூட மலமள்ளும் காலம் உண்டு - அது
தன் குழந்தை என்கின்ற சுயநலத்தால்
வாருகிறாள் சந்தனம்போல் எண்ணிக்கொண்டு - ஒரு
வாய்முணுத்தல் எந்நாளும் கண்டறியேன்

கண்டிப்பாய் இவளுக்கொரு மாற்றுவழி வேண்டும் - அதைக்
காட்டுதற்கு நம்மவர்க்கு முடியவில்லை என்றால் - ஒரு
கயிறு எடுத்து புளியமரம் தேட வேண்டும் !

ஒரு கிராமத்தின் கதை

ஏரிக்கரை ஓரத்தில
ஏழடுக்கு மெத்தை உண்டு
ஏழடுக்கு மெத்தையில்ல
எங்க ஊரு பண்ணையாரு

சேரிபுரம் எங்களுக்கு
சின்ன சின்ன வீடு உண்டு
மாடப்புறா கூட்டுக்குள்ள
மானத்தோட வாழ்ந்திருக்கோம்

பண்ணையாரு பெத்த மக
பட்டணத்தில் வாழ்ந்தவங்க
தென்னந்தோப்புகுள்ள நின்னு
தீரவில்ல தாகமுன்னு
சின்னப் பையன் கிட்ட வந்து
கண்ணைக் காட்டி சொல்லிப்புட்டா

என்ன செய்வான் சின்னப் பையன்
இந்த லோகம் மறந்துப்புட்டான்
சக்கிலியப் புள்ள அவன்
சாதியில தாழ்ந்தவங்க
சந்தித்திட வந்தவளை
சிந்திக்காம தொட்டுப்புட்டான்.

தொட்டுபுட்ட பாவத்துக்கு
தோலுரிச்சான் பண்ணையாரு
கட்டி வெச்சி சவுக்கெடுத்து
கெண்ட சதை பிச்சிப்புட்டான்.

எங்களோட உழைப்பு எல்லாம்
பண்ணையாரு வாழ்ந்திடத்தான்
எங்களோட ரத்தம் எல்லாம்
பண்ணையாரு சாட்டைக்குத்தான்.

சின்னப் பையன் தங்கச்சிக்கு
செம்பருத்தி என்று பேறு
கன்னி பொண்ணு எங்களுக்கு
கஞ்சி கொண்டு வந்திடுவா

சேல்விழிக்கு மையெழுதி
செம்பருத்தி ஆடி வந்தா
மால் மருகன் தன்னுடைய
மயிலேறி வந்திடுவான்

நெத்தியில பொட்டுவெச்சி
நீலமலர் ஆடி வந்தா
அத்தி கூட பூத்துவிடும்
அத்தனையும் பிஞ்சு விடும்

காட்டுப் பூனை பண்ணையாரு
கண்ணில் பட்டா செம்பருத்தி
காமன் அங்கு வில்லெடுத்தான்
கன்னிப் பொண்ணு மாட்டிக்கிட்டா

பாவி மகன் தேன்குடத்த
பாழ் கிணத்தில் ஊத்திப்புட்டான்
பூவைக் கிள்ளி மோந்துப்புட்டான்
போச்சுதடா வாசமெல்லாம்

அன்று தொட்டுப்புட்ட பாவத்துக்கு
தோலுரிச்ச பண்ணையாரை
இன்று தட்டிக்கேக்க நாதியில்ல
தர்மத்துக்கு வாழ்வு இல்ல

சாதியில தாழ்ந்தவங்க
சாகிரோங்க சோகத்தில
நீதி கேட்டு எங்களோட
நெஞ்சுலர்ந்து போச்சுதுங்க

மீசைக்கார பாரதியும்
ரோஷத்தோட பாடினாங்க
கேட்டுப்புட்டா போதாதுங்க
கேவலத்த மாத்திடுங்க.